जुनेली रातसँग संवाद
हिजो साँझ जून अलि बढी नै मोहक थियो ।
जुनेली रात होस्, जङ्गल समीप निवास होस्; एकान्तवास होस् ।
शरदीय जून लजाउँदै-लजाउँदै शरीरका अवयवहरूमा स्पर्श गर्न आउँछ ।
समय तालिकामा साँझ पढ्ने सामग्री थिए, लेख्ने विषय थिए र निदिध्यासनका अभ्यास थिए ।
जूनको उज्यालोको छायाँमा सूचीबद्ध तालिका निस्सार निस्सार लाग्न थाल्यो ।
त्यसोभए सार के त? मैले जूनलाई सोधें । जूनले भन्यो, यो मधुरो प्रकाशमा नुहाउन आऊ, आफैं महसुस गर्नेछौ ।
जूनले भन्यो, मिल्की वे नामको आकाश गंगामा पृथ्वी ग्रह
प्रशान्त महासागरमा तैरिरहेको चामलको दाना जत्रै छ । किं दीनं इव धावसि?
के चाहिं चिन्ता गर्छौ!!
जूनले ठिकै भनेको हो ।
विराट अस्तित्त्व सामु हामी भुसुना बराबर छैनौं ।
तर हाम्रा आपसी झगडा कति बडा-बडा छन् !
हामी आफू को हौं जान्दैनौं, आफूतिर फर्केर एक सेकेण्ड हेर्दैनौं,
तर बाँकी सबैको पलपलको खबर लिन्छौं; कटु टिप्पणी गर्छौं, ब्लेम गर्छौं ।
अस्तित्वले हामीलाई सम्राट पैदा गरेको थियो, बुद्ध नेचर दिएर पठाएको थियो ।
तर आलोचना हाम्रो धर्म भइदियो, कर्म भइदियो ।
यसले हाम्रो व्यक्तित्त्वलाई शोभा दिएको छैन । यसले हामीलाई शान्ति दिएको छैन ।
जीवनमा विराटको उपस्थिति छैन भने छुद्रले हामीलाई सधैं सताउने छ ।
जब नफरत करते करते थक जाओगे
तब एक मौका प्यार को भी दे देना ।
